εγγυητήριος

-α, -ο

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην εγγύηση

2. το ουδ. ως ουσ. το εγγυητήριο

η πράξη ή το έγγραφο με το οποίο εγγυάται κάποιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. εγγυητήριον μαρτυρείται από το 1833 στους Ελληνικούς Κώδικες].